Het lijkt al weer zo lang geleden. Die vakantie in Frankrijk.
Na een paar hectische maanden was hij er hard aan toe. Zijn lijf genoot van het zwembad en de blauwe lucht, in zijn hoofd daalde de rust terug. Even lekker ontspannen, even bijkomen.
Maar nu, een paar weken later zit hij achter zijn bureau. Het nieuws is de afgelopen maanden steeds positiever van toon. De verkoop van woningen komt langzaam op gang; mensen krijgen steeds meer vertrouwen in de economie. Het nieuws gaat vooral over landen ver hier vandaan en in Nederland lijkt alles weer op gang te komen.
En toch knaagt er iets. Hij krijgt er nog geen vat op wat.
Op maandagochtend is er overleg tussen de managers van het bedrijf. De meeste projecten liggen keurig op schema. Hij weet dat deze projecten nodig zijn om de kasstroom op gang te houden; echte marges zitten er nauwelijks in. De eerste echte tegenslag snoept de marge gelijk op.
De commerciële mensen zijn optimistisch van aard deze ochtend. De verwachting is dat ze deze maand diverse openstaande offertes zullen omzetten in opdrachten. Mooi nieuws; oude tijden lijken te gaan herleven. De gedachte aan een volle orderportefeuille neemt de overhand tijdens de bespreking.
En toch knaagt er iets. Hij krijgt er nog geen vat op wat.
Vrijdagmiddag, de week is omgevlogen met vooral goed nieuws. Deze week zijn er zeven nieuwe projecten bijgekomen. Maanden werk voor het bedrijf. Komende maandag staat de vergadering in het teken van het inhuren van extra capaciteit. De jubelstemming is door hele team voelbaar. De ene collega is van plan een bloemetje voor zijn vrouw te kopen en de ander gaat morgen met de kids naar de bioscoop. En dan weet hij het … ze hadden het er een tijd geleden over gehad … de kleine lettertjes.
Er was een tijd dat ze voornamelijk actief waren voor een groep vaste klanten. Dat ging al jaren goed, tot een jaar of wat geleden. Vaste klanten werden kritischer; de prijzen gingen dalen en men daalde met de markt mee. Een van de zaken die afgeschaft werden, waren die onzinnige kleine lettertjes. Van die teksten die niemand las en die door de andere partij standaard nietig werden verklaard.
En nu, nu ineens, zo uit het niets, besefte hij de waarde van die kleine lettertjes.
Alle nieuwe opdrachten van deze week waren op basis van offertes waar die kleine lettertjes nauwelijks in waren opgenomen. En van minstens één onderwerp kreeg hij de rillingen op z’n rug; de indexering van de prijzen. Alle orders waren op basis van het prijspeil van maanden geleden. En juist deze week vertelde de inkopers hem dat de prijzen op de markt, als gevolg van de toenemende vraag, al flink aan het stijgen waren. En de verkoopprijs; die staat vast, geen indexering is nog mogelijk.
Een snelle berekening met een bevriende inkoper leerde op deze vrijdagmiddag al snel dat het bereiken van enige marge een hele uitdaging zou gaan worden. Maandagochtend toch maar de kleine lettertjes weer eens GROOTS op de agenda plaatsen.
Prettig weekend!